Doorgaan naar hoofdcontent

Het moordlustige kindermeisje

Overal waar kindermeisje Agnes Norman opdook in Londen in 1869 en 1870, stierven kinderen en huisdieren. Pas na vijf moorden en twee pogingen tot moord liep zij tegen de lamp.


Agnes Norman werd geboren in juni 1856 in het gehucht Clipston in Northhamptonshire. In 1860 verhuisde het gezin naar Londen. Agnes’ moeder regelde in januari 1869 haar eerste oppasadres. Zij liet haar dochter doorgaan voor vijftien.

Bron: PixaBay.com

Thomas en Minnie Milner

Zo kwam de piepjonge Agnes als kindermeisje in dienst bij Ralph en Elizabeth Milner aan Kensington Park. Zij kreeg de zorg voor hun drie kinderen, Arthur, Emily en Thomas. Algauw viel de eerste dode. De tien maanden oude Thomas stierf op 10 februari, volgens de huisarts door een natuurlijke doodsoorzaak. Had gekund, ware het niet dat twee weken later ook de driejarige Emily overleed, en dat de zesjarige Arthur zijn ouders vertelde dat Agnes hem een halve penny had gegeven zodat hij zijn mond zou houden over de kledingkast, waar Agnes Emily een tijdje in had opgesloten. Niet veel later werd Emily dood gevonden op haar bed. 

Op 6 maart trof Ralph Arthur bewusteloos aan kort nadat Agnes hem naar bed had gebracht. Toen was de maat vol voor het echtpaar Milner. Zij stuurden Agnes weg. Elizabeth raadde haar aan om niet meer met kinderen te werken. 

John Stuart Taylor en James Alexander Gardner

Maar dat advies sloeg Agnes in de wind. Op 21 april 1870 trad zij in dienst bij de familie Gardner aan Stockwell Park Road. Een vriendin van de familie, Fanny Taylor, kwam op 1 mei langs met haar vijf maanden oude zoontje John Stuart. Agnes paste die avond op. Toen Fanny en het echtpaar Gardner terugkwamen, was het jongetje dood. Een natuurlijke doodsoorzaak volgens de huisarts. 

Op 18 mei paste Agnes op het vijftien maanden oude zoontje van de Gardners, James Alexander. Zelfde verhaal, toen het echtpaar drie uur later terugkwam was hij overleden. Omdat hij al een kwakkelende gezondheid had, werd zijn dood niet verder onderzocht.

In de zes weken dat Agnes voor de Gardners werkte, stierven er behalve de twee kinderen, drie honden, een kat, een papegaai, twaalf kanaries en kneutjes en een paar goudvissen. Het was steeds Agnes die de dode huisdieren vond.

Het echtpaar Gardner had na de dood van James geen kindermeisje meer nodig. Agnes werd ontslagen en kreeg goede referenties mee. Dat geen enkel kind of huisdier in haar omgeving veilig was, vermeldde het getuigschrift helaas niet.

Agnes deed hierna naar eigen zeggen een tijdje ‘army work’.

Charles Parfitt

Totdat zij in juli 1870 aan het werk ging bij het echtpaar Brown, dat een winkel had aan Temple street, St. George’s road, Newington. Hun nicht Elizabeth Parfitt woonde tijdelijk bij hen in. Zij deelde haar slaapkamer met een neefje van de familie, de tienjarige Charles Parfitt, die bij de Browns zijn schoolvakantie doorbracht. Op 10 juli ging Elisabeth om half acht ‘s ochtends naar de winkel beneden. Charles lag nog te slapen.

Kort daarna kwam Agnes thuis, zij had een nachtje bij haar ouders gelogeerd. Agnes verdween naar boven. Opeens hoorde Elizabeth een onderdrukte schreeuw. In haar slaapkamer trof zij Agnes aan, die net van het bed afkwam. Charles was compleet overstuur. Hij vertelde dat Agnes op zijn rug was gaan liggen en geprobeerd had om hem te wurgen. Zij had een snoepje in zijn mond gestopt om te voorkomen dat hij zou gaan huilen.

Elizabeth ging direct met Charles naar het echtpaar Brown, dat in de kamer ernaast lag te slapen en niks van het drama had meegekregen. Agnes ontkende dat zij geprobeerd had de jongen te wurgen. (“Maar Charley, hoe kan je dat nou zeggen?”). Zij beweerde doodleuk dat zij in de kamer was om haar kapje op te doen.

Na de gebeurtenis had Charles een ontstoken mond en een gezwollen nek. Er werd geen dokter bijgehaald. Elizabeth behandelde de jongen met vlugzout en olie.

Agnes werd na het incident met Charles ontslagen. Zij kwam op 30 september in dienst bij Mr Thomas in Carter Street, waar een kip en drie kanaries op raadselachtige wijze omkwamen. Gelukkig geen kind dit keer. Na een maand stond Agnes weer op straat. Wat zij in de maanden erna deed, is onbekend.

Jessie Jean Beer

Op 4 april 1871 namen juwelier John William Beer en zijn vrouw Rosina in Newington Butts Agnes in dienst voor hun drie kinderen: Arthur Samuel (6), Alfred James (3) en de 15 maanden oude Jessie Jean. Agnes was hen aanbevolen door een buurvrouw, die de familie Gardner kende. Een keurig meisje, dacht Rosina Beer. Zij kreeg kost en inwoning en verdiende 3 shilling per week (te vergelijken met 10,65 euro nu).

Op 7 april 1871 om kwart voor drie ’s middags gingen John en zijn vrouw uit. Toen zij om kwart voor twaalf thuiskwamen, zat Agnes te slapen in een leunstoel voor de open haard. Zij maakten haar wakker en vroegen hoe het met de kinderen was. ‘Goed’, zei Agnes. Op hetzelfde moment hoorde het echtpaar geschreeuw uit de kinderkamer. John ging kijken. Aangezien er meerdere huurders in het pand woonden, zat de deur van de kinderkamer op slot. Binnen was het donker. Alfred lag op de grond, hij was uit bed gevallen. John legde hem terug naast zijn broertje. Jessie lag in het bed van haar ouders, op haar rug, zij had het beddengoed van zich afgeschopt. Het meisje voelde koud aan. Rosina deed nog een vergeefse poging om Jessie tot leven te wekken door haar voetjes in warm water te dompelen.

Verstikking was de doodsoorzaak, en mogelijk was er opzet in het spel, want op de binnenkant van Jessie’s bovenlip zaten afdrukken van haar twee voortanden, en zij had veel gekwijld, alsof iemand haar met kracht tegen de ijzeren rand van het bed had gedrukt.

De dood van het meisje leek Agnes totaal niet te raken. Rechercheur Henry Mullard van de politie van Lambeth was ervan overtuigd dat zij er meer van wist, en beet zich in de zaak vast.

Gevangenisstraf

Op 28 april 1871 werd Agnes gearresteerd. Zij kwam in augustus 1871 voor de rechter voor de moord op Jessie Beer en voor de poging tot moord op Charles Parfitt. Voor de andere vier moorden en de poging tot moord op Arthur waren er te weinig bewijzen. 

Agnes werd vrijgesproken van de moord op Jessie. Uit clementie met haar destijds jonge leeftijd (14), maar ook omdat een natuurlijke doodsoorzaak niet helemaal uitgesloten kon worden. Voor de poging tot moord op Charles was meer dan genoeg bewijs. Zij kreeg tien jaar gevangenisstraf.

Een motief voor haar daden heeft zij nooit gegeven, al vertrouwde zij ooit wel aan een vriendin toe dat zij 'niet zo van kinderen hield'.

Agnes kwam na zes jaar op vrije voeten. In 1880, ze was inmiddels 24, trouwde zij met de 23-jarige timmerman William Henry Cowlan. Zij kregen geen kinderen.

Na het overlijden van haar man in 1890 verdwijnt Agnes compleet uit de archieven.

Achtergrondinformatie

(Bron: het boek ‘In the mind of a female serial killer’ (2019) van Stephen Jakobi.)

Agnes was de oudste dochter van Joseph Norman, botenbouwer in Clipston, en zijn vrouw Elizabeth Buttin. Zij trouwden in 1853.

Zij hadden toen al twee zoons, George en Walter (1852, geen tweeling). Agnes was hun oudste dochter (1856). Hierna volgden nog zes kinderen: William (1861), Mary (1864), Anne (1868), Joseph (1869), en de tweeling Naomi en Emily (1870).

William Cowlan was de zoon van een muziekinstrumentenmaker, die vlakbij de familie Norman in Lambeth woonde (nu deel van Zuid-Londen). De families waren goed bevriend. Een zus van William trouwde met een van de Normanbroers.

William overleed op 28 augustus 1890 in het St. Thomas Hospital. Hij woonde toen met Agnes in het huis van zijn vader in Newington Butts (nu deel van Zuid-Londen). 

Vermoedelijk veranderde Agnes haar achternaam na William’s overlijden.

- Ellen

Misschien is zij de voornaam ‘Ellen’ gaan gebruiken, bedacht ik. Uit de rechtszaak van Charles Parfitt blijkt namelijk dat Elizabeth Parfitt Agnes ‘Ellen’ noemde. Met de naam ‘Ellen Cowlan’ zouden mensen minder snel de link leggen met de kindermoordenaar ‘Agnes Norman’.

Ik vond één Ellen E. Cowlan die qua leeftijd in aanmerking komt. Zij overleed in december 1919 in Camberwell, (een wijk in Londen), op 63-jarige leeftijd.

Twee Ellen Norman’s vond ik ook: een overleed in maart 1908, 51 jaar oud, in Cannock, de ander in december 1933, op 77-jarige leeftijd, in Portsmouth.

Was één van hen Agnes Norman? We zullen het wel nooit meer te weten komen.

Bronnen


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog