Waarschijnlijk werd zij vermoord, maar er waren geen bruikbare sporen. Dat was het trieste lot van de zevenjarige Christina Gasper, die in mei 1882 na schooltijd verdween.
In het Politieblad van 12 juni 1882 stond een signalement van Chistina Gasper. Zij had kort, krullend blond haar en blauwe ogen, sproetjes, en een litteken op haar onderlip. Op de dag van verdwijning droeg zij een bruine jurk met witte stippen, een mouwloos, blauw-wit gestreept voorschoot, zwarte klompen en zwarte kousen waarvan de uiteinden versteld waren. Het meisje sprak Vlaams en Duits.Het was eind juli 1882 toen twee landarbeiders een korenveld gingen maaien, niet ver van het ‘zinneloozenhuis’ van Ukkel. Op zo’n zeventien meter van het voetpad vonden zij menselijke overblijfselen. Aan de hand van de kleding en klompen stelde de politie vast dat het om Christina ging.
Getuigen
Het meisje werd voor het laatst gezien bij school. Volgens haar speelkameraadjes nam een man van een ‘kunstemakerstroep’ haar mee. Hij droeg een lange, zwarte overjas, een rode broek, zijden pet, schoenen met grote spijkers en een leren zakje en een mes.
Een rondtrekkend gezelschap, het zou toch niet zo moeilijk moeten zijn om dat op te sporen, maar de kranten schreven er niks meer over.
Bij een korenveld had iemand Christina zien praten met een man die bloemen aan het plukken was. ‘Een man van zekere ouderdom’. Tja, wat betekent dat: een oude man? Of juist een jonge? En hoe zag hij eruit?
Was het hetzelfde korenveld als waar het lijk van Christina gevonden werd? Daar in de buurt had iemand een kinderschreeuw gehoord op de dag van Christina’s verdwijning. Die persoon had daar op dat moment geen aandacht aan geschonken. De school was net uitgegaan, en de kinderen schreeuwden wel vaker.
Een vriendinnetje van Christina van wie de kranten alleen de achternaam vermelden (Kansier), beweerde dat zij op de dag na Christina’s verdwijning achtervolgd was door een man met een groot mes. Iemand uit het dorp, dacht zij. Ze zou hem herkennen. Maar ook dat spoor liep kennelijk dood, want nergens is terug te vinden dat die man gevonden is.
Een vriendinnetje van Christina van wie de kranten alleen de achternaam vermelden (Kansier), beweerde dat zij op de dag na Christina’s verdwijning achtervolgd was door een man met een groot mes. Iemand uit het dorp, dacht zij. Ze zou hem herkennen. Maar ook dat spoor liep kennelijk dood, want nergens is terug te vinden dat die man gevonden is.
Verdachten
De politie had na Christina’s verdwijning een grote zoektocht georganiseerd. Elk weiland, elk tarweveld, alle kuilen, putten en waterreservoirs werden uitgekamd, en alle verlaten huizen. Zonder resultaat. Blijkbaar vonden zij geen loopsporen in het korenveld waar het lijk lag. Eén krant suggereerde dat die sporen ontbraken omdat de moordenaar het lichaam in het veld gegooid had, maar dan zou het op een klein stukje van het voetpad liggen, niet op zeventien meter. Misschien hadden dieren het lichaam versleept en ervan gegeten; boeren zeiden dat de vindplaats ‘enkel door enige honden bezocht werd’.
Er werd een man verhoord die eind juli net een paar dagen in de gevangenis der Kleine-Karmelieten zat omdat hij een klein meisje had misbruikt. Maar er was geen reden om hem te verdenken van de moord op Christina.
Ook werd er een oud-medewerker van Christina’s vader ondervraagd, een Duitse schrijnwerker die na een ruzie in 1881 bedreigingen had geuit aan het adres van vader Gasper, maar er werd ‘niets ten zijnen laste bevonden’.
De moord werd nooit opgelost. Als het een moord was. Met zo weinig overblijfselen en zonder concrete aanwijzingen is eigenlijk niks met zekerheid vast te stellen.
De politie had na Christina’s verdwijning een grote zoektocht georganiseerd. Elk weiland, elk tarweveld, alle kuilen, putten en waterreservoirs werden uitgekamd, en alle verlaten huizen. Zonder resultaat. Blijkbaar vonden zij geen loopsporen in het korenveld waar het lijk lag. Eén krant suggereerde dat die sporen ontbraken omdat de moordenaar het lichaam in het veld gegooid had, maar dan zou het op een klein stukje van het voetpad liggen, niet op zeventien meter. Misschien hadden dieren het lichaam versleept en ervan gegeten; boeren zeiden dat de vindplaats ‘enkel door enige honden bezocht werd’.
Er werd een man verhoord die eind juli net een paar dagen in de gevangenis der Kleine-Karmelieten zat omdat hij een klein meisje had misbruikt. Maar er was geen reden om hem te verdenken van de moord op Christina.
Ook werd er een oud-medewerker van Christina’s vader ondervraagd, een Duitse schrijnwerker die na een ruzie in 1881 bedreigingen had geuit aan het adres van vader Gasper, maar er werd ‘niets ten zijnen laste bevonden’.
De moord werd nooit opgelost. Als het een moord was. Met zo weinig overblijfselen en zonder concrete aanwijzingen is eigenlijk niks met zekerheid vast te stellen.
Achtergrondinformatie
Anna Christina Gasper (volgens de overlijdensakte Anne Christine) werd geboren in D’Horn in Duitsland op 10 april 1875. Haar ouders waren Arnold Joseph Gasper, een 46-jarige timmerman, en de 41-jarige Elisabeth Zilken. Zij emigreerden in 1880 naar België.
Ik vond nog twee andere dochters, Helene Barbe, bloemiste, die in 1881 in Vorst werd geboren en in 1903 trouwde met Ernest Arthur Brenmaehl, en de veel oudere Elisabeth, die geboren werd in Horm in 1864. Zij was kruidenierster en trouwde in 1894 in St. Gillis met Louis Walravens.
Bronnen
Anna Christina Gasper (volgens de overlijdensakte Anne Christine) werd geboren in D’Horn in Duitsland op 10 april 1875. Haar ouders waren Arnold Joseph Gasper, een 46-jarige timmerman, en de 41-jarige Elisabeth Zilken. Zij emigreerden in 1880 naar België.
Ik vond nog twee andere dochters, Helene Barbe, bloemiste, die in 1881 in Vorst werd geboren en in 1903 trouwde met Ernest Arthur Brenmaehl, en de veel oudere Elisabeth, die geboren werd in Horm in 1864. Zij was kruidenierster en trouwde in 1894 in St. Gillis met Louis Walravens.
Bronnen
- Agatha Online zoekomgeving van het Rijksarchief België. Geraadpleegd: jaarlijkse index van overlijdensakten Vorst, 1882
- Delpher Historische kranten, tijdschriften en boeken
- Kempens Erfgoedportaal
- Open Archieven Genealogische gegevens van Nederlandse en Belgische archieven en verenigingen
Reacties